“Hukuk ve Bilim: Bir Ülkenin Gerçek Güvencesi”

Hayatın her alanında, yarın ne olacağını az çok bilme ihtiyacı duyarız.
Bu, insanın en temel güdülerinden biridir.
İşte bu duyguya “öngörülebilirlik” diyoruz.

Eğer bir ülkede kurallar sürekli değişiyorsa, yasalar herkese eşit ve tutarlı uygulanmıyorsa; yani hukuk öngörülemez hale gelmişse, o ülkede hiçbir şeyin garantisi kalmaz.
Ve o zaman sahneye “belirsizlik” çıkar.

Belirsizliğin hâkim olduğu yerde kimse uzun vadeli plan yapamaz.
İş kurmak, yatırım yapmak, hatta geleceğe dair kariyer hayali kurmak bile risk haline gelir.
Gençler “yarın ne olacak” endişesiyle yönünü bulamaz.
Tıpkı yüksek enflasyonun yarattığı panik ortamında olduğu gibi, herkes günü kurtarma telaşına düşer.

Oysa bu karmaşanın faturası ağırdır.
Önce sermaye gider, ardından en değerli beyinler.
Yetişmiş, üretken, hayal kuran insanlar güvenli limanlara, yani hukukun ve bilimin yaşadığı ülkelere göç eder.
Ve geriye, sessizce eriyen bir ülke kalır.

Hukuk, kişiye göre değil, kurala göre işlediğinde insanlar kendini güvende hisseder.
Haksızlığa uğrama korkusu azalır.
Bu güven duygusu, hem vatandaşın hem de yatırımcının ülkesine inanmasının temel şartıdır.

Ancak hukuk kadar, bilimin de bu denklemin ayrılmaz bir parçası olduğunu unutmamak gerekir.
Kararlar, duygulara, günlük politikalara ya da kişisel isteklere göre değil; veri, analiz ve uzmanlık temelinde alınmalıdır.
Bilim, ekonomiden eğitime, sağlıktan çevreye kadar her alanda en doğru yolu gösteren pusuladır.

Bilimle hareket eden toplum, hata payını azaltır, kaynaklarını doğru kullanır ve gereksiz deneme-yanılmalardan korunur.
Kısacası, bilimin ışığı, hukukun terazisiyle birleştiğinde bir ülke hem adil hem güçlü olur.

Sonuç açıktır:
Bir ülkenin sadece zenginleşmesi değil, huzurlu ve istikrarlı olması için de hukukun üstünlüğü ve bilimin rehberliği şarttır.
Bu iki ilke, belirsizliği kovar, toplumsal güveni inşa eder ve ülkenin yetenekli beyinlerini kendi yurdunda tutar.

Başka yolu yoktur.