Kalamozamız ve Beyaz Sayfalarımız Esin Kara
Kalamoza... Açılıp kapanmayan, kapanamayan ne hesaplar vardır kimbilir içimizde, derinlerde, bir yerlerde. Bazılarını arar, bakar sonra tekrar kapatırız yine. Açmaya korktuklarımız da vardır, kıyamadıklarımız da. Kapanmaz bir türlü, hep bakiye verir kalbimiz.
Ama her biri ile yüzleşmeli, cesaretle. Veremeyeceğimiz hesabımız olmasın, ne kendimize ne de başka birisine. Altına yazdıklarımız karşılık bulmalı kalbimizde, ışığı aydınlatmalı alnımızı, beyazın en güzel haliyle.
Kul hakkı var ise eğer hesap defterimizde, geri ödemesi olmaz, hiç bir şekilde. Göçer gideriz o hesapla ahirete. Kapanmaz o, hiç bir şekilde.
Hadi oturalım şimdi masaya, açalım kalamozamızı önümüze. Çevirelim sayfaları özenle, tek tek görelim her birini, bakalım bakiye ne çıkacak sonlarında. Gönül rahatlığımız varsa sonunda eğer, işte bu her şeye değer. Beyaz sayfalarımız çok olsun, artsın, eksilmesin hiç bir vakit. Sonunda kaybeden kötüler, kazanan iyiler olsun. Sevgi, kalamazamızın en ilk hesabı, ilk cümle olsun...
Her insanın içinde açılıp kapanmayan hesaplar vardır; kimi zaman farkında olmadan, kimi zaman korkudan kenara ittiğimiz… Kalamozamızdır onlar, bir yerlerde derinlerde saklı duran. Ararız, bakarız, sonra tekrar kapatırız; ama bazılarını açmaya korkarız, kıyamadıklarımıza dokunamayız. Kapanmaz bir türlü; bakiye verir kalbimiz.
Ve işte asıl sınav: her biriyle yüzleşmek. Cesaret ister bu, yüreğin sağlam olmasını, dürüstlüğün rehber olmasını. Veremeyeceğimiz hesabımız olmasın; ne kendimize ne de başkasına. Yazdıklarımızın karşılık bulması gerekir kalbimizde, ışığı aydınlatmalı alnımızı, beyazın en saf haliyle.
Kul hakkı olan bir hesap defterimizde varsa, geri ödemesi yoktur. Göçer gideriz o yükle ahirete; kapanmaz o, hiç kapanmaz.
O hâlde oturalım masanın başına. Açalım kalamozamızı önümüze. Sayfaları çevirelim özenle, tek tek bakalım her birine, görelim bakiye ne çıkacak sonunda. Eğer gönül rahatlığımız varsa, işte bu her şeye değer. Beyaz sayfalarımız çok olsun, artsın, eksilmesin hiçbir vakit.
Sonunda kaybeden kötüler, kazanan iyiler olsun. Ve unutmayalım: sevgi, kalamazamızın en ilk hesabı, ilk cümlesi olmalı. Çünkü beyaz sayfalar, yalnızca temiz hesapların ve saf sevgilerin hatırasını taşır.
