“Bu Nesil” – Murat Çakır’ın Kaleminden 📰 KÖŞE YAZISI

Toplumun nabzını tutmak bazen bir laboratuvar işi değil, sokakta yürümek kadar kolaydır. Bir bakarsınız, gençler farklı bir dille konuşuyor; müziği, giyimi, hatta duyguları bile bambaşka bir forma bürünmüş. İşte Murat Çakır, bu değişimi mizahın ve hicvin terazisinde tartarak “Bu Nesil” şiiriyle bize ayna tutuyor.

BU NESİL
✍️ Murat Çakır

Düşük bel giyinir görünür kıçı,
Moda diye hava atar bu nesil.
Kulağında küpe, belinde saçı,
Avare dolaşır, yatar bu nesil.

Halleri hal değil, bozulmuş denge,
Babayı hor görür, ne yapsın yenge.
Zırvalar uymuyor hiçbir mihenge,
Zamansız konuşur, öter bu nesil.

Çalınca beyninin o tiz sireni,
Boşalır vitesi, tutmaz freni.
Hep bekler öküzce hızlı treni,
Ben diyim koyundan beter bu nesil.

Samanı tanımaz, bilmez çimeni,
Hep marka takılır, giymez yemeni.
Çok iyi bilirler türlü dümeni,
Deveyi hamutla yutar bu nesil.

Ne erkan bilirler ne de bir usul,
Ne türkü bilirler ne de bir fasıl.
Ne namaz bilirler ne de bir gusul,
Dini bir kenara atar bu nesil.

Çay durur kenarda, içer nargile,
Bazısı fırlama, kimi hergele.
Fırıldak gibiler, benzer pergele,
Yalancıyı över, tutar bu nesil.

🗞️ Günesav Yorum
Murat Çakır’ın “Bu Nesil” şiiri sadece gençliği eleştiren bir mısra dizisi değil; toplumsal dönüşümün ironik bir röntgeni. Şair, mizahın tokadıyla uyarıyor; geçmişin değerlerini yitiren, sanal dünyanın parlak vitrinlerinde kaybolan bir kuşağı resmediyor.
Ama belki de bu şiir, sadece gençlere değil; onları bu hale getiren “büyüklere” de bir gönderme taşıyor. Çünkü her nesil, bir öncekinden doğar.

🕯️ “Zaman değişir ama öz değişmemeli.”