Türkiye yine kaynıyor, dünya da boş durmuyor… Hayat, döviz kuru gibi oynak; siyaset ise bir o yana bir bu yana savruluyor.
Altın mı ev mi sorusuyla başlayıp Arjantin’den İstanbul’a, gurbetçinin yalnızlığından emeklinin kırgınlığına, restoran zamlarından Milei’nin ekonomik devrimine kadar geniş bir pergel…
Ekonomi cephesinde vatandaşın zihni tek soruya kilitli: “Sizce ev mi, altın mı?”
Altın rekor kırıyor, konut piyasası soğuyor. Mimarlar uyarıyor: “Demografi çöküyor, konut yatırım aracı olmaktan çıkıyor.”
Bir ekonomist restoran sektörüne ateş püskürüyor:
Tavuk döneri 20 katına satıyorsunuz, dolar bahane değil bu artık rezalet!
Kebapçıların 100 TL’lik sodası, 485 TL’lik dürümü tartışmanın fitilini ateşliyor.
Lahmacun esnafı isyan ediyor:
Paket siteleri komisyonla canımıza okuyor, gerçek kazanç mekânda!
Sosyal cephede emeklinin dramı yüzümüze tokat gibi çarpıyor:
“Aylık 3 bin lira kalıyor ama yine reise oy veririm; namaz kılıyor.”
Bir başka gurbetçi Türkiye'ye girişte gördüğü lüks arabaları sayıyor:
“Almanya’da bu kadarını görmedim, ama millet hâlâ yokluk konuşuyor!”
Siyaset sahnesi yine hareketli.
Cumhurbaşkanı Erdoğan “86 milyonla yeni destan yazacağız” derken, Özgür Özel ise sert bir tonla çıkıyor:
“Size güller vadetmiyorum, teslim olmayacağız.”
Gündemin karanlık yüzü ise bir annenin çığlığı:
15 yaşındaki Muhammed’in hava basılarak öldürülmesi…
“Ben mezar taşıyla konuşuyorum… Ağır cezalar verilsin ki kimse böyle bir şey yapmaya kalkmasın.”
Göç ve toplum politikalarında Bilal Erdoğan tartışmanın ortasında:
“Mültecilerin suç oranı düşük. Ekonomik olarak doğru yönetilirse kazandırırlar.”
Dünya cephesinde ise Arjantin nefes kesen bir ekonomik deneyin laboratuvarı. Milei 113 yıl sonra ilk kez bütçeyi dengeledi, devlet makinesini yarıya yakın küçülttü. Enflasyon çakıldı, yoksulluk düşmeye başladı.
Mesaj net:
Devleti küçültmeden, harcamayı kısmadan hiçbir büyüme gerçek değildir.
Şehir hayatı tarafında İstanbul yine kapalı yollar, güvenlik önlemleri, Papa ziyareti ve Pazar günü kabusu…
“İkinci sınıf vatandaş gibi hissediyorum.”
diyenlerin sesi megafon gibi yankılanıyor.
Barınma krizi ise artık dipte bile değil; zemine gömülmüş durumda.
Aidat kavgası ülkenin yeni gerilimi:
1.450 TL → 2.100 TL
Kimse neyin, kimin, neden arttığını bilmiyor.
Asıl kavga rakam değil, şeffaflık yokluğu.
Her şey birbirine değiyor:
Ekonomi → Siyaset → Toplumsal ruh hali → Şehir yaşamı → Gündelik hayatta öfke ve yorgunluk.
Türkiye tam olarak böyle bir ruh haliyle 2024’ün sonuna yürüyor…
Bir yanımız “altın mı ev mi” diye hesap yapıyor,
Bir yanımız “bu ülkede kim haklı, kim güçlü?” diye tartışıyor,
Bir yanımız ise hâlâ umutla bakmaya çalışıyor.
GÜNESAV HABER, anlatıyor.
Çünkü konuşmazsak, yokmuşuz gibi davranacaklar.
